Wandelen voor Metakids, vierdaagse Nijmegen

Voor het kind betekent een metabole ziekte (stofwisselingsziekte) een leven vol beperkingen. Slechtziendheid/blindheid, epilepsie en niet (zelfstandig) kunnen lopen zijn er daar maar een paar van.

Voor de ouders betekent het een leven vol zorgen, intensieve zorg voor je kind, maar ook altijd de angst en zorg op de achtergrond. Wat brengt de toekomst? Hoe oud zal mijn kind worden? Zorgen en angst wanneer je kind ziek is, ook als het ‘maar een griepje’ is, omdat je weet hoeveel je kind dan weer inlevert aan energie en kracht.

Gelukkig is er op de voorgrond ook vaak de blijdschap bij een vooruitgang, hoe klein die ook lijkt, zoals wanneer je kind 2 seconden zelf kan staan, of wanneer hij trots laat zien wat hij geleerd heeft en wél kan doen. Bijvoorbeeld wanneer je ziet dat je kind op zijn eigen manier contact maakt met de mensen om hem heen, als het praten moeilijk is. Dat hij geniet van de kleinste dingen en dit volop uit, zoals knuffelen en liedjes luisteren bij je op schoot. Dat hij, net als ieder kind, houdt van grapjes maken, spelen, racen in de rolstoel en stoeien… Totdat die rotziekte hier keihard een einde aan maakt…

Ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Helaas ook de ernstige, dodelijke gevolgen hiervan. Dit hierboven is dan ook niet zomaar een tekst, het is een (kleine) greep uit mijn persoonlijke ervaring met een jongetje dat veel te vroeg is komen te overlijden.

Dit jaar loop ik voor de 2e keer (officieel) de Vierdaagse van Nijmegen. 4x 40km, genieten, feesten en afzien. Natuurlijk ben ik al gemotiveerd om op vrijdag weer over de 'Via Gladiola' te wandelen, maar door geld op te halen voor Metakids wordt deze motivatie alleen maar groter! Draag jij een eurootje bij?